Smocza Oaza

Dałem Ci to stanowisko na próbę, więc powinnaś na początku nie dawać takich smoków-.- I na dodatek ja tu piszę nazwy smoków-.-...
----------------
-Zostaw sobie te jajo Czasu. Wiadomo, jak reszta... Tylko władza i zawsze smoki w innych gustach panie, który już od dawna jest w wojnie która nie ma znaczenia. Obie strony są złe, złe do szpiku kości. Tylko każdy jest pod chorą opresją, by to strona jego była najlepsza. Kiedyś mi mydliliście oczy, ale teraz się nie dam.-Powiedział odchodząc jakby nic mu teraz nie zagrażało. Miał tylko w lewej ręce<gdyż jestem leworęczny> gwiazdkę. A w kolejną szykowałem sztylet, wszystko kontrolowałem, patrzyłem w lód. Czasem<a właśnie po dwóch-trzech krokach od niego> obtrzepywałem sobie śnieg lewą ręką próbując nie pokazywać gwiazdki spod rękawic. Wiedziałem iż ruszy za mną, lecz wystarczyła niewielka chwila by użyć mocy- ostatniej prawdy po mojej mamie. Te jajo po moim obrocie może nawet się zbić, jestem mrocznym i lodowym człekiem...
-I powiedz swoim ''kompanom'' że śmierć mnie nie obchodzi.-Powiedziałem i jeszcze rzuciłem mu ten samolot i wypuściłem mojego smoka... Jeśli obejdzie się bez mocy mam nadzieję że dziś nie pobiję mojego smoka.

-Za dużo, za dużo..--Pomyślał i wywołał własnego smoka o istnej nadziei iż nie będzie zmuszony do użycia czegoś na styl używania magi. Gdy to zrobi jego smok oberwie jak zwykle przy tym w twarz albo coś innego. Przynajmniej wiedział iż to jedyna osoba której może ufać. Na dodatek jest mroczny na zawsze, więc po co marnować energię która została mu by resztkami sił opanować się i znowu nie być taki jak wcześniej. Zawsze przy jakimś spotkaniu szykował swoje gwiazdki, a potem przykrył głowę kapturem z szaty. Smok się domyśla co teraz zrobię z pewnością, przecież zawsze zakładałem kaptur gdy musieliśmy wiać. Teraz jednak był to na inne cele, chyba będzie szykował się do walki.
-Bo zawsze jestem takim, który musi być w mroku dnia, świetle cienia...-Chociaż smok znał znaczenie tych słów, teraz ona musi się dowiedzieć o co chodzi. Wiedziałem iż może atakować, dlatego w moich oczach już tliła się magia, wystarczyło tylko wzniecić iskrę by wystrzeliła w przeciwnika. Teraz to ona jest tym kimś, zawsze jestem mrokiem życia. Iskra, to każde uczucie które mam w sobie. Wystarczy jedno, a ogień albo inny żywioł poleci w nią. Dlatego nigdy nie znajdę osoby której zaufam a mój smok jest smokiem któremu jedynemu ufam.

-Nie, nie ufam nikomu... Są osoby którym tak, lecz powoli zmniejsza się to okropnie małe płomienie z nadzieją. Dobra, ruszaj bo pewności nie mam. I tak ostatnio sama nuda mi doskwiera, ale to już inne sprawy. Trza ruszać...-Powiedział i ruszył ze smokiem i tak musiał z nim porozmawiać. Miał dość uwagi czy też innych rzeczy o nim. Pogłaskał tylko smoka z którym często miał kłopoty, przecież nie raz chciał go pobić przez jego mroczną osobę. Niezbyt to kontroluje, tylko wolałem być taki jak zawsze. Mrok i tylko to, czarne serce mroku jest jak moje drugie ja.

-Nie, a jeśli może to przed podróżą..-Odpowiadam, gdyż moja podróż nadal trwa. A znałem tylko kilka osób. Rodzinę, teraz dochodzi Merisa, której i tak nie chcę znać. Jest jak piąte koło u wozu, tylko przeszkadza w moim planie... Teraz jednak wolę się oddalić, gdyż z moim smokiem trzeba coś poćwiczyć.

Po oddaleniu się:

-Dobra Horti, dawno nie mieliśmy czasu na dość normalny trening i odpoczynek...-Powiedziałem i pogłaskałem smoczka po głowie. Wiedziałem iż ma on anielską cierpliwość, ale kiedyś się skończy. Bardzo go polubiłem, gdyż bardzo chcę się zmienić na lepsze... Traktuje go jak rzecz, ale nie chcę by było to ciągłe. Kocham go, lecz mrok jest silniejszy...

Duch, wiedziałem że gdy widzę tu smoka duszy to nie jest dla mnie. Mógł to być kolejny, niezbyt fajny dla mnie smok. Jedyne co zrobiłem to powiedziałem mojemu smokowi by przestał trenować, teraz tylko by był w gotowości. Wiedziałem iż nie jest on tu z byle powodu i tylko wyjąłem sztylet... Nie lubiłem czegoś takiego i wiem jedno, teleportował się tu  nie z byle powodu. Kolejny, kolejny i kolejny z rodu, jedynie teraz szykował symbol z sakiewki. Łatwy do rozpoznania, często używałem typ mroku a on idealnie działa na duszę. Lecz z użyciem ataku czekałem...

Teraz trzeba zrobić kolejny trening...Skupiłem całą energię w sobie mając w jednej ręce z dziesięć gwiazdek, a w drugiej dwa symbole<ziemia i ogień> potem strzeliłem gwiazdkami każąc smokowi uderzyć z tyłu o potem połączyłem symbole tak, by wystrzelić magią mieszanką z palącej ziemi.. Oby tylko nie było jak zwykle, kolejny raz będę mrocznym.

-Horteo do mnie.-Powiedziałem wysuwając rękę z pierścieniem do smoka. Smok ten był typu elektrycznego i był bardzo silnym stworem. Puff, przynajmniej wiem że teraz wiedzą że ze mną nie będzie dość łatwo. Trochę rodu zeszło, tylko jakiego? Może połączyli siły w co wątpię? A może tylko zrobili sobie rozgrzewkę. Dobra, skoro pokonałem już i tak kawałek to czas na pozostałych. Lepiej teraz trenować, skoro jest tu jeszcze zimowa pora to zimą dobrze będzie zrobić w wiosce mały pożar. Nie, jednak wole trenować z innymi smokami i złapać jakiegoś. Gorzej, teraz mam pod większą górkę. Smoka chaosu można pokonać chaosem, a tak się składa iż jest to jedyny symbol którego nie posiadam i chyba przejmę gdyż mam kilka pustych run. Ale chciałbym z połączeniem walki mojego nędznego smoka i moich runów. Elektryczność idzie w patrze z burzą, dlatego naładowanie rogu który strzelił by w przeciwnika i obkrążyć to burzową chmurą dało by niezły atak.
-Dobra, zostajesz czy idziesz?-Parsknąłem przedzierając się pomiędzy tym wszystkim. Phi, idę dalej nieruszony nawet widokiem własnej matki. Krzyż jest na mojej drodzę więc ominę ją zaśnieżonym lasem bo pewno czyhają tam ludzie z rodu. Kolejny raz głupki z rzekomo dobrej strony mi zaszkodzą.